کارگران نقش اساسی در پیروزی انقلاب اسلامی داشتند

سبحان علی نژاد جانشین سازمان بسیج کارگری کشور در گفتگو با سازمان بسیج کارگری کشور اظهار کرد: در جامعه ایران اقشار اعم از کارمندان، کارگران، نظامیان، معلمان و گروه های دیگر جامعه مخاطب امام بودند. هیچ گروهی را امام مستثنی نکرد که به سراغشان نروید حتی انقلابیونی که داخل زندان ها بودند هم از فرصت ها برای آگاه ساختن زندانبان ها استفاده می کردند.

وی تصریح کرد: زمانی که رژیم شاه تصمیم گرفت طلبه ها را به سربازی ببرد، خیلی از افراد نگران بودند که چرا طلبه ها باید بروند سربازی و چرا شاه با این تصمیم تابو شکنی می کند اما کسانی که آدم های زیرکی بودند و گردانندگان نهضت انقلاب بودند می دانستند که این بهترین فرصت است که طلبه ها بروند ارتش هم فنون نظامی یاد بگیرند و هم در آنجا تبلیغ بکنند و روی ارتشی ها و ژاندارم ها تاثیر گذار باشند.

علی نژاد ادامه داد: این دیدگاه که همه اقشار باید آگاه باشند شد یک تفکر همه گیر بین انقلابیونی که بر محور امام حرکت می کردند شاید قبل از انقلاب در دوران نهضت برای براندازی رژیم شاه معدوم گروه های مختلفی فعالی بودند و انقلابیونی که بر محور امام حرکت می کردند با این دید آگاه سازی حرکت می کردند و ترور و ... را در محوریت خود نداشتند.

وی افزود: محوریت کار امام آگاه سازی توده ها بود. در این بین یک عده نقش موثرتری داشتند و یک عده نقش کمتری. به طور مثال بازاریان نقششان در انقلاب در برخی بزنگاه ها فوق العاده بود مثل بستن بازار در بعضی روزها که بنا به دستور علما در برخی روزها بازار را تعطیل می کردند و رژیم تمام توان خود را میگذاشت تا بازاریان کرکره ها را بالا بزنند اما آنها این کار را نمی کردند.

علی نژاد عنوان کرد: وقتی بازار تعطیل می شود یعنی اعلام همگانی که در کشور، مخالفت شدید است و از صد ها منبر و تریبون موثر تر است. بخش زیادی از جامعه ما چه در شهر و چه خارج از شهر در صنایع، معادن، کارخانجات و... جامعه کارگری بودند و این جامعه به نسبت دیگران مشکلات آن زمان را بیشتر لمس می کرد و سنگ زیرین آسیاب بودند. اگر بهم ریختگی و مشکلی در کشور بود اینها بیش از همه احساس می کردند همانطور که اکنون هم همینطور است و کوچکترین مشکلات را این جامعه سریعتر درک می کنند و پی می برند.

وی اشاره کرد: بخش زیادی از صنعت ما که کارگران در آن مشغول بودند مستشاران خارجی آن را اداره می کردند و کارگران به عینه تبعیض های فراوان واستثمارها را لمس می کردند. از همه بدتر که اگر مثلا بخواهیم در دوره استبدادی بررسی کنیم مثلا دوره قاجار مخصوصا اواخرش تحقیر مردم توسط درباریان انجام می شد اما در دوره پهلوی مخصوصا پهلوی دوم که منجر به انقلاب ما شد تحقیر ملت ایران نه تنها توسط دربار و حاکمان انجام می شد توسط بیگانگان هم انجام می شد که اوجش کاپیتولاسیون بود.

وی اذعان کرد: آنچه که کارگران در کارخانه ها می دیدند عموما توده مردم نمی دیدند مثلا در کارخانه خودروسازی دستگاهی خراب می شود تکنیسین خارجی زمانی که می آید دستگاه را درست کند همه ایرانیان را بیرون می کند و می گوید بعد از اینکه دستگاه را درست کردم داخل بیایید که این اوج تحقیر است.

وی اضافه کرد: در این گیر و داری که شرایط به این شکل داشت پیش می رفت سر وصدایی از نوای انقلاب که به گوش می رسید دل های افراد آماده بود تا این نوا را جذب کند و به سمت انقلاب بیاید.

جانیشین سازمان بسیج کارگری کشور بیان کرد: پس باید گفت کارگران شرایط را بهتر درک می کردند و مترصد بودند تا ببینند کجا می توانند نقش خود را ایفا کنند. شاید کسی که در دانشگاه بود زودتر اعتراض می کرد و زندان می رفت اما کسی که در صنعت بود فکر این را می کرد که کجا موثر است و آنجایی که لازم است برود تا تاثیر گذار در انقلاب باشد. امام هم تامدت ها تلاش می کرد که شاه را اصلاح کند یعنی تا سال های 47-48 می بینید امام به شاه می فرماید من نمی خواهم به سرنوشت پدرت دچار شوی. خود را درست کن و مردم را درک کن و... یعنی در صدد اصلاح بودند تا زمانی که فهمیدند دیگر شاه قابل اصلاح نیست و آن موقع گفتند که دیگر شاه باید برود و از لحاظ سیاسی گفته می شود که در این موقع نهضت شروع شد و انقلاب شد و حکومت عوض شد.

وی اشاره کرد: وقتی که تصمیم بر این شد که انقلاب شود در اواخر این دوران که حکومت خودش هم به این نتیجه رسیده بود که دیگر نمیتوان این حکومت را نگه داشت آن موقع صنایع ما وارد کار شدند و نقش خود را در انقلاب ایفا کردند.مسئله بستن شیرهای نفت کار کوچکی نبود چرا که ما در آن زمان کشوری به شدت تک محصولی بودیم  و جلوی صادرات نفت را گرفتن از طرف صنعت گران بسیار به ضرر حکومت بود و وقتی کارگران بخش نفتی و صنعت اعتصاب کردند یعنی عملا دولت را فلج کردند که این نمونه بارز همکاری صنعت و کارگران با انقلاب بود.

علی نژاد ادامه داد: همچنین اعتصاب های خطوط ترانزیت و خطوط حمل و نقل شهری که در فلج شدن حکومت بسیار موثر بود و عملا دولت را با چالش های جدی روبرو کرد که این انقلاب همه گیر شده است و به اصطاح اعتراض قشر پابرهنه را هم دیدند.پیش از آن اگر استاد و دانشجو اعتراض می کردند، می گفتند آنها شکم سیر هستند اما بعد از اینکه کارگران هم وارد شدند حکومت فهمید که دیگر اکثر قریب به اتفاق مردم با رژیم شاه مخالف هستند چرا که قشر کارگری به حداقل ها راضی بودند اما زمانی که دیدند حداقل ها هم رعایت نمی شود اعتراض همه گیر و فراگیر شد.

انتهای پیام